Хронологија на Лениновиот живот

22 април 1870

Во Симбирск (сега Улјановск) е роден Владимир Илич Улјанов (Ленин).

1887

Ја завршува Симбирската гимназија, се запишува на Правниот факултет на Казанскиот универзитет. Во Казан учествува во револуционерните студентски кружоци и во Самарско-симбирското здружение, а кон крајот на годината прв пат е уапсен поради учество во студентските немири, исклучен е од Казанскиот универзитет и протеран во селото Кокушкино.

1889

Семејството Улјанов се преселува во Самара.

1890
1891

Ги положува сите испити на Правниот факултет на Петроградскиот универзитет со највисоки оценки и добива диплома од прв степен.

1892

Станува адвокатски приправник, добива право да се занимава со застапување на судски спорови, пишува реферати во кои ги критикува народниците и ги чита во илегални кружоци.

1893

Заминува за Петроград, тогашниот центар на руското револуционерно движење и го пишува најстариот сочуван труд „Новите стопански движења во селанскиот живот“, во кој веќе се гледаат неговите изградени марксистички ставови.

1894

Во Петроград ги раководи петроградската група марксисти и централниот работнички кружок. За првпат се среќава со Крупскаја и се запознава со претставниците на „легалните марксисти" — Потресов, Струве и Туган-Барановски. Ги пишува трудовите „Што се 'пријателите на народот' и како се борат тие против социјалдемократите" и „Економската содржина на народништвото' и неговата критика во книгата на г. Струве". Во нив ја покажува неиздржаноста на филозофијата и на општествено-политичката концепција на народниците, а истовремено ги критикува легалните марксисти.

1895

Патува во странство (Германија, Швајцарија и Франција) и се запознава со Плеханов и Акселрод, основачите на првата руска марксистичка група „Ослободување на трудот". Работи во јавните библиотеки, се запознава со странската марксистичка литература, со западно-европското работничко движење и со негови истакнати раководители. Кон крајот на септември се враќа во Петроград и го основа „Сојузот на борбата за ослободување на работничката класа", се занимава со организациона работа и го подготвува изданието на првиот број на илегалниот орган на организацијата „Рабочее дело". Кон крајот на годината е уапсен од царската полиција.

1896
1899

Во затвор поминува повеќе од 14 месеци, а потоа е осуден на тригодишно прогонство во Сибир. Таму на Ленин му се придружи Надежда Константиновна Крупскаја, со која склопува брак во 1898 година. Во затворот и во прогонството мошне интензивно се занимава со теориски студии, а најзначаен резултат на тие студии е книгата „Развитокот на капитализмот во Русија" (објавена во 1899 година).

1900
1902

На слобода се зафаќа со организирање политичка партија на работничката класа. По негова иницијатива се покренати марксистичките теоретски списанија „Искра" и „Зарја". Повторно заминува надвор од земјата, учествува активно во издавањето на „Искра" и започнува да работа врз книгата „Што да се прави?"

1903
1904

Во Брисел учествува на Вториот конгрес на Руската социјалдемократска партија. Првиот конгрес на РСДРП (1898) само го прокламираше нејзиното формирање, а на вториот таа добива своја Програма и Статут. Но, уште на овој конгрес доаѓа до расцеп на болшевици и меншевици, а Ленин застанува на чело на револуционерното крило. Детален приказ на Вториот конгрес Ленин дава во книгата „Чекор напред, два чекора назад" (1904).

1905

Под раководството на Ленин се одржува Третиот конгрес на РСДРП. Кога за време на Руско-јапонската војна (1904—1905) во Русија настанува револуционерно расположение, во книгата „Две тактики на социјалдемократијата во демократската револуција" ја објаснува болшевичката тактика во новата ситуација. За да се најде во центарот на настаните и одблизу да ја раководи револуцијата се враќа во Петроград.

1906
1908

По поразот на Револуцијата повторно емигрира во Женева. Го пишува трудот „Материјализмот и емпириокритицизмот", објавен една година подоцна, критикувајќи ги остро емпириокритицистичката филозофија и нејзините руски следбеници.

1912

Во Прага ја организира Четвртата општопартиска конференција, на која болшевиците се одвојуваат од меншевиците, формирајќи самостојна политичка партија.

1914
1916

Со почетокот на Првата светска војна престанува да ја раководи Втората интернационала, критикувајќи ги сите што проповедаат, или го толерираат социјалшовинизмот. Освен со теоретска, се зафаќа и со голема организациско-практична дејност настојувајќи да ги собере и да ги поврзи интернационалистичките елементи на сите социјалистички партии, подготвувајќи го создавањето на Третата интернационала. Интензивно се занимава и со проучување на филозофијата и од тоа време потекнуваат неговите „Филозофски тетратки". За време на војната го напиша и еден од своите најзначајни трудови — „Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот".

1917

По победата на буржоаско-демократската револуција и формирањето на Привремената влада, Ленин се враќа во татковината. Во Петроград, пред водечките партиски работници (на 17 април) го чита својот реферат „За задачите на пролетаријатот во сегашната револуција, познат и како Априлски тези, во кој докажува дека „двовластието" во Русија не може да биде трајно и дека болшевиците мораат да се борат сета власт да прејде во рацете на советите. Кога на 19 јули Привремената влада дава налог за негово апсење повторно преминува во илегалност. Го пишува трудот „Државата и револуцијата". И натаму ја раководи партиската работа. На 7 ноември, утрото, е објавен проглас на граѓаните на Русија, напишан од Ленин, во кој се соопштува дека државната власт во Петроград преминала во рацете на Воено-револуционерниот комитет при Петроградскиот совет на работничките и воените депутати, а ноќта меѓу 8 и 9 ноември Вториот серуски конгрес на советите формира Привремена работничко-селанска влада и Совет на народните комесари на чело со Ленин.

1918
1922

Периодот по Октомвриска револуција му носи уште потешки борби и поинтензивна работа. Раководи со разорената и опустошена земја, борејќи се против контрареволуционерните сили и трупите на странскиот интервенционизам, бранејќи ја советската власт, обновувајќи го стопанството и започнувајќи социјалистичка реорганизација на севкупниот општествен живот. Покрај поголемите теориски трудови — „Пролетерската револуција и ренегатот Кауцки" (1918) и „Детската болест на левичарството во комунизмот" (1920), пишува повеќе брошури, расправи, статии, реферати, тези, резолуции и др. 

Здобиените рани во есеровскиот атентат (1918) и постојаната напорна работа го сторија своето — кон средината на 1922 тешко се разболува. Иако болен, кон крајот на 1922 го критикува големорускиот шовинизам, спречувајќи го прифаќањето на Сталиновиот проект за „автоматизација". По оваа критика, изработен е и прифатен нов проект, според кој советските републики се обединуваат во Сојуз на Советските Социјалистички Републики.

1923

Во декември 1922 и во јануари 1923 го пишува своето Писмо до Конгресот, познато како Ленинов тестамент, во кое апелира Партијата да го зачува единството на своите редови.

21 јануари 1924

Умре Владимир Илич Ленин.

 


Ленинова архива

марксистичка интернет архива