Napisano: Bologna, 4. april 1977.
Izvor: ''Dichiarazione dei compagni BR al processo
del 4-4-1977 letta in aula dall' avv. Spazzali''. Prevedeno iz časopisa ''Anarchismo''
14, Catania, 1977, str. 123-125.
Online verzija: Marksistička internet arhiva (marxists.org)
2006
Transkripcija/HTML: Milan
Đurić / Stevan
Gostojić
Sudjenje proleterskoj revoluciji nije moguće.
Do sada su zadatak da to pokažu preuzimale ma sebe borbene komunističke avangarde, izvan i unutar dvorana vaših sudova. No danas upravo vi olakšavate taj zadatak, nadomještajući privid ''procesa'' jezivim i pomalo karnevalskim spektaklom režima koji okrećete protiv klasnih neprijatelja koji mu ugrožavaju egzistenciju.
Čak je i ovo jedna pobjeda revolucionarnog pokreta, jer su vas upravo oružana inicijativa i narodni otpor prisilili da se glasno odreknete legalnih formi kojima ste uvijek pokušavali maskirati kriminalnu suštinu vaše diktature.
Ovo nije ''proces''. Čak nema ni tu formu. To je zapravo akcija uništenja putem kojeg ste naumili propagirati svoj kontrarevolucionarni manifest i terorizirati one slojeve klase koji više ne mogu trpiti, koji hoće promjene.
Pred nama sjede suci, izuzetno pripremljeni za svoju ulogu podredjenih funkcionera imperijalističke represije, za pristajanje na trasformaciju ove sudske dvorane u jedan groteskni place d'armes; da se iznajme za pretvaranje buržoaskog procesa u smaknuće.
Sve to demonstrira, bolje od najvatrenijeg govora, da je za proletarijat u ovoj fazi jedina prihvatljiva politika: revolucionarni klasni rat. Upozorenje dato prije nekoliko dana Trizzinu(2), jedan je moment tog rata.
Pogledajte oko sebe: kavezi, cenzura informacija, militarizacija čitavog kvarta, ometanje narodnog prisustva, apriorno odredjivanje režimskih advokata spremnih da riskiraju čak i vlastitu kožu, da bi do kraja proveli vaš pokušaj da nas uništite…
Što je to ako nije slika jednog opsjednutog i orznutog režima prisiljenog da svoje hijerarhe i jazbine zaštiti od proleterske ofanzive? No, postoji još nešto, što se ovdje ne vidi, a što ćemo denuncirati pred šitavim revolucionarnim pokretom; tretman koji u zatvorima rezervirate za komunističke borce.
Ako je u prvoj fazi vaš cilj bio da nas ocrnite, kriminalizirajući naše akcije, danas operacija koju sprovodite ide mnogo dalje: pomoću specijalnih odjela, sprečavanja kretanja, samica, te totalne blokade socijalnih kontakata, namjeravate izvesti jedan istinski i doslovni Politički genocid.
Na riječima nam negirate status ratnih zarobljenika, ali ga infamnom praksom specijalnog i diferenciranog tretmana obilato priznajete. No, to je jedna neobjašnjiva kontradikcija; ni jedna diktatura nije nikada priznala pravo postojanja jedne revolucionarne opozicije. Vi ne činite izuzetak.
Denunciramo pred revolucionarnim pokretom totalnu segregaciju u kojoj se drže drugovi iz NAP nakon procesa u Napulju, u koncentracionom logoru Asinara kojim upravlja državni krvnik Cardullo.
Denunciramo totalnu segregaciju u kojoj nas se sada drži ovdje u Bologni, u jednom specijalnom lageru, okruženom preprekama od bodljikave žice i ubicama iz odjela za antiterorizam.
Ne može biti sumnje: spektakl koji predstavljate, demonstrira samo jednu stvar – vaš strah. Ali koga se bojite?
Možda vam devetorica komunističkih boraca koji stoje pred vama uljevaju toliki užas; no, nije li to prije organska veza izmedju strateške perspektive oružane borbe za komunizam koju oni predstavljaju u ovoj sudnici i akcije sve širih slojeva proletarijata na terenu klasnog rata?
Ono što vi želite presjeći je ta veza, a revolucionarni komunistički pokret vam neće dopustiti da postignete taj vaš cilj. Jedan ste dokaz nedavno imali u Bologni.
Kada ste prije godinu dana za ovaj proces izabrali ovaj grad, zavaravali ste se da ćete zahvaljujući saučesništvu revizionista operirati na jednom normaliziranom, pacificiranom i od klasne borbe imunitiranom području. No činjenice iz ovih posljednjih mjeseci nanijele su težak udarac vašim snovima, pokazujući pred svima da je revizionizam, posljednja obala imperijalizma, samo jedan tigar od papira.
Proletarijat je još jednom pokazao da zna prepoznati svoje neprijatelje ma kako bili maskirani, te da se protiv njih zna boriti čak i s oružjem u ruci.
Ubistvo druga Lo Russa za koje odgovornost u potpunosti snose revizionisti, ne može se izbrisati iz svijesti naroda oklopnim kolima demokršćanske bande Andreatto-Kossiga. Rat ili predaja. To je bilo upozorenje koje su spektakularno lansirali žbiri režima. Na odgovor nije trebalo čekati.
U ovom ciklusu borbi, prvi je puta ostvarena jedna značajna fuzija akcija gerile i svih sektora metropolitanskog proletarijata.
Akcije revolucionarne strane nisu se kretale unutar konteksta ''oružane samoobrane'', već oko jedne jedinstvene strategije; napada na srce države.
U proteklim mjesecima svi su parcijalni pokreti izbacili na teren oružane borbe značajne avangarde, dok su istovremeno na masovnom nivou čak poprimili karakter suprotnosti u odnosu prema revizionizmu. Ali njihova posebna inicijativa, to jest ona, koja se sukobljava sa specifičnim formama klasnog suprotstavljanja, upinjala se da se okupi u jednoj općoj ofanzivi usmjerenoj na udar protiv suprotnosti koja je svima osnovna: režima kompromisa; imperijalističke države.
Osim toga, apsolutno novu relevatnost po širini i zrelosti postigla je praksa partizanske akcije.
Njome je podjednako preplavljen čitav nacionalni teritorij. Radi se o jednoj istinskoj i pravoj narodnoj gerili, spontanoj ali ne spontaneističkoj, još uvijek dezorganiziranoj, ali već prilično homogenoj po političko-vojnim ciljevima.
Čak je i u slučajevima Bologne i Rima potpuno pogrešno govoriti o ''parcijalnim ustaničkim pokretima'', ili se dati povući movimentističkim sugestijama tipa ''posljednji boj''. Sve bogatstvo ovog pokreta, u stvari, može naći realnu valorizaciju samo svrstavanjem uz strateški program dugotrajnog narodnog rata.
U toj perspektivi revolucionarne avangarde moraju umnožiti svoje napore za razvijanje, organizovanje i unificiranje pokreta narodnog otpora u borbenu partiju.
U Italiji neće vladati poredak oklopnih kola. Čak niti ako im za volanom sjede Andreotti i Berlinguer. Iz svih tih razloga termin koji egzaktno definira odnos izmedju nas i ovog Specijalnog Tribuna je: rat!
Zbog toga uskraćujemo mandat advokatima koje smo izabrali, i pozivamo ih da napuste ovaj place d'armes.
Što se tiče službenih, ili bolje režimskih advokata, upozoravamo ih da se igranjem uloge funkcionera kontragerile u stvari sami postavljaju pred nišan revolucionarnih snaga.
Slava drugu Lo Russu i svim drugovima palim u borbi za komunizam!
Usmjeriti napad na srce države!
Razviti Pokret narodnog otpora u pravcu napada na srce države!
Izgraditi jedinstvo Revolucionarnog komunističkog pokreta u borbenoj partiji!
Kolona Mara Cagol – Martino Zichittella:
PAOLO MAURIZIO FERRARI
ALFREDO BUONAVITA
ALBERTO FRANCESCHINI
RENATO CURCIO
PIETRO BERTOLAZZI
PIETRO BASSI
ROBERTO OGNIBENE
ARIALDO LINTRAMI
TONINO PAROLI
Bologna, 4. april 1977.