Patrice Lumumba

Treur, o geliefde zwarte broeder


Bron: Aktief, ledenblad van het Masereelfonds, nr. 1, 2010
Vertaling: Koen Dille
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren?

Qr-MIA

       


Deel deze tekst met een kennis
Het e-mailadres:



O Zwarte, sinds zovele eeuwen menselijk vee,
Al de winden van de hemel verstrooien je asse.
Destijds nog bouwde je graftempels
Waar je beulen voor eeuwig slapen.
Vervolgd en opgejaagd, verdreven uit je dorpen,
Overwonnen in veldslagen waar de wet van de sterkste,
In deze barbaarse tijden van roof en van slachting,
Voor jou slavernij of dood betekende,
Je was gevlucht in die diepe wouden
Waar achter zijn koortsige masker, een andere dood je belaagde
Hetzij door de muil van een roofdier

of in een weerzinwekkende, kille omstrengeling
Van de slang, die je langzaam versmachtte.
En toen kwam plots de Blanke, nog geniepiger, geslepener en roofzuchtiger
Die voor veel goud je wat snuisterijen bood,
Je vrouwen verkrachtte, je krijgers dronken voerde,
Je knapen en jonge meisjes in zijn schepen samendreef.
De tamtam roffelde van dorp tot dorp.
Hij droeg de rouw uit over de verten.
Hij zaaide ontreddering,
Hij meldde het grote wegvoeren naar afgelegen oevers,
Waar katoen een God is en de dollar de koning.
Als een lastdier veroordeeld tot dwangarbeid,
Van dageraad tot avondschemering, onder een brandende zon,
Leerden ze je de lofliederen ter ere van God te zingen
Om je te doen vergeten dat je ooit een mens was.
Al die gezangen ritmeerden je calvarietocht,
En gaven je hoop op een betere wereld...
Maar diep in je hart van menselijk schepsel
Vroeg je slechts je recht om te leven en jouw deel in het geluk.
Rond het vuur gezeten, de ogen met dromen en angst gevuld
Zong je melopeeën, die je heimwee vertolkten
Maar soms maakten ze je vrolijk,
En als de levenskracht in je ontwaakte
Danste je uitzinnig in de zwoele avond.
Het is daar dat de Jazz ontstond, groots, sensueel en viriel
Als een bronzen stem, opborrelend uit je smart,

deze machtige muziek die de jouwe is
En vandaag in de hele wereld wordt bewonderd.
Je hebt de blanke man het respect afgedwongen,
Door hem luidop te zeggen dat van nu af aan
Dit land hem niet meer toebehoorde.
Jij hebt aldus je rasgenoten
In staat gesteld het hoofd op te richten en
een gelukkige toekomst vol van bevrijding tegemoet te kijken.
De beloftevolle oevers van de grote rivier zijn vanaf nu van jou.
Ook deze grond en zijn rijkdommen zijn vanaf nu van jou.
En daar hoog in de lucht, zal de brandende zon in een kleurloze lucht
Met haar hitte je lijden versmoren.
Haar zinderende stralen zullen voor eens en altijd
De tranen drogen die je voorvaderen
Op de grond die je zo dierbaar is, hebben gestort,
Gefolterd als ze waren door hun tirannieke heersers.
Van Congo zul je een vrije en gelukkige natie maken,
Het centrum van dit gigantische Zwarte Afrika.

Patrice Lumumba (vertaling: Koen Dille)

Gedicht overhandigt door Jean Omasombo, biograaf van Patrice Lumumba; Patrice Lumumba : jeunesse et apprentissage politique (1925-1956), gepubliceerd in Afrika Studies 1998 en Patrice Lumumba : acteur politique (juillet 1956-février 1960), gepubliceerd in Afrika studies 2005.

Volgens Jean Omasombo is dit gedicht “een belangrijker politiek statement van Lumumba (...), dan zijn speech in 1960.”